ทั้งไดแอนและอลันผู้เป็นสามีทั้งสองต่างมีความสนใจในการถ่ายภาพ ในปี ค.ศ. 1941 พวกเขาได้ไปเยี่ยมชมการจัดแสดงผลงานของ Alfred Stieglitz ที่ซึ่งทำให้ไดแอนได้รู้จักกับช่างภาพ อาทิเช่น Mathew Brady, Timothy O'Sullivan, Paul Strand, Bill Brandt และ Eugène Atget.

ในช่วงต้นยุค 1940 พ่อของไดแอนได้ว่าจ้างให้เพื่อนช่างภาพของไดแอนมาถ่ายภาพเพื่อทำการโฆษณาห้างสรรพสินค้า และอลันเองก็ได้ไปเป็นช่างถ่าพให้กับกองทัพสหรัฐอเมริกาในช่วงสงครามโลกครั้งที่ 2 ค.ศ. 1946 หลังจากสงครามยุติลง ตระกูลอาร์บัสได้เริ่มต้นธุรกิจการถ่ายภาพเพื่อการพาณิชย์ โดยใช้ชื่อบริษัทว่า ‘Diane & Allan Arbus’ ซึ่งไดแอนได้ทำหน้าที่เป็นผู้กำกับศิลป์ และอลันมีหน้าที่ในฐานะตากล้อง พวกเขาถ่ายภาพให้กับนิตยสารแกลมเมอร์ (Glamour), เซเว่นทีน (Seventeen), โวก (Vogue), ฮาร์เปอร์ บาร์ซาร์ (Harper's Bazaar) รวมถึงนิตยสารเล่มอื่น ๆ ด้วย ถึงแม้ว่าพวกเขาทั้งสองโดยเฉพาะตัวไดแอนเองจะไม่ชอบการทำงานในวงการแฟชั่นเอาเสียเลย อย่างไรก็ตาม ผลงานการถ่ายภาพกว่า 200 ภาพ ที่พวกเขาถ่ายให้กับนิตยสาร Glamour และมากกว่า 80 ภาพที่ถ่ายให้กับนิตยสาร Vouge ภาพถ่ายแฟชั่นของไดแอนและอลันถูกกล่าวถึงว่าเป็นผลงานที่มีคุณภาพอยู่ในระดับกลาง ๆ ในบันทึกของ Edward Steichen ที่เขียนในปี ค.ศ.1955 เกี่ยวกับนิทรรศการภาพถ่าย The Family of Man ซึ่งได้รวมเอาภาพที่ถ่ายโดยตระกูลอาร์บัส ซึ่งเป็นภาพของพ่อและลูกชายกำลังอ่านหนังสือพิมพ์ ภาพนั้นก็ถูกวิจารณ์ว่าเป็นผลงานภาพถ่ายที่ไม่ได้มีคุณภาพอะไรมากนัก

ในปี ค.ศ.1956 ไดแอนได้เลิกทำธรุกิจการถ่ายภาพเพื่อการพาณิชย์ ถึงแม้ว่าในช่วงแรก ๆ เธอจะเคยศึกษาการถ่ายภาพกับ  Berenice Abbott แต่ต่อมาไดแอนก็ได้ไปศึกษากับ Lisette Model แทน การเริ่มต้นเรียนรู้การถ่ายภาพในปี ค.ศ.1956 เป็นจุดเริ่มต้นของเอกลักษณ์และวิธีการถ่ายภาพในรูปแบบเฉพาะของไดแอน งานชิ้นแรกๆ ของเธอ คือ การถ่ายภาพให้กับนิตยสาร Esquire, Harper's Bazaar, และ The Sunday Times Magazine ในปี ค.ศ.1959 และช่วงราว ๆ ปี ค.ศ.1962 ไดแอนได้เปลี่ยนจากการใช้กล้อง 35 มม. กล้องสะท้อนภาพเลนส์เดี่ยวของ Nikon ที่จะให้ภาพเป็นจุด ๆ เล็ก ๆ ในกรอบทรงสี่เหลี่ยมมุมฉาก ไดแอนได้เปลี่ยนมาใช้กล้องสะท้อนภาพเลนส์คู่อย่าง Twin-lens reflex ของ Rolleiflex  twin-lens reflex Rolleiflex ซึ่งจะให้ภาพที่แสดงรายละเอียดได้ดีกว่ามาก

ในปี ค.ศ.1963 ไดแอนได้รับรางวัล Guggenheim Fellowship จากผลงานเกี่ยวกับสิทธิ มารยาทและธรรมเนียมปฏิบัติของชาวอเมริกัน

ในปี ค.ศ.1964 ไดแอนได้หันมาใช้กล้อง Twin-lens reflex Mamiya camera ร่วมกับชุดแฟลชของ Rolleiflex ซึ่งวิธีการเช่นนี้ทำให้ตัวเธอกับภาพที่ถ่ายมีปฏิสัมพันธ์ต่อกันและสะท้อนผลงานภาพถ่ายที่มีความละเอียดอ่อนต่อความรู้สึก ในระหว่างยุค 60s' เธอได้เป็นอาจารย์สอนการถ่ายภาพที่วิทยาลัยการออกแบบพาร์สัน และที่มหาวิทยาลัยนานาชาติคูเปอร์ (Cooper Union) ที่เมืองนิวยอร์ก และที่วิทยาลัยการออกแบบโรดไอแลนด์

ในปี ค.ศ.1967 เธอได้จัดแสดงนิทรรศการภาพถ่ายชุดแรกของเธอที่พิพิธภัณฑ์ศิลปะร่วมสมัย Museum of Modern Art โดยให้ชื่อชุดผลงานว่า ‘New Documents’ นำเสนอโดย จอห์น ซอคคอฟกี้ John Szarkowski ในผลงานชุดนี้มีการจัดแสดงภาพถ่ายที่รวมเอาผลงานของ Garry Winogrand และ Lee Friedlander เข้าร่วมไว้ด้วย ภาพถ่ายส่วนหนึ่งของเธอนั้นเป็นงานที่ทำตามคำสั่ง เธอยังคงถ่ายภาพตามคำสั่งไปเรื่อย ๆ โดยส่วนใหญ่แล้วงานที่ไดแอนถ่ายให้กับนิตยสารนั้นมีเพิ่มมากขึ้นตามชื่อเสียงของเธอในฐานะศิลปิน

ในปี ค.ศ.1970 จอห์นได้ว่าจ้างไดแอนเพื่อทำการศึกษาวิเคราะห์นิทรรศการเกี่ยวกับการถ่ายภาพเพื่อการถ่ายทอดข้อเท็จจริง "From the Picture Press" ซึ่งได้รวมถึงภาพถ่ายหลาย ๆ ภาพของช่างภาพอย่างวีกี้ Weegee ที่ไดแอนชื่นชอบไว้ด้วย